"انتخابات ریاست جمهوری" کابوس حکومت اسلامی

درباره "انتخابات" خرداد 92

"انتخابات ریاست جمهوری اسلامی" در خرداد 92 به کابوس حکومت و بحرانی در خود برای رژیم تبدیل شده است. دار و دسته های حکومت نگران و مشوش از موقعیت خود در جنگ قدرت دزدها و آینده نظام شان هریک به تک و تا افتاده اند تا بشیوه خود "مهندسی انتخابات" کنند. یکی نعره "فتنه موقوف" سر میدهد و قداره ولایت چرخ میدهد. دیگری باد در "عبای شکلاتی" انداخته تا متاع گندیده "کسب مشروعیت برای نظام" را مگر با "اذن ورود به قدرت" تاخت بزند. سومی جن های همه اعصار، امام زمان و شاهان باستان را احضار کرده تا مگر برای نجات خود و نظام اسلامی "بهار" خلق کند. با این همه هیچکس حتی از فردای خود مطمئن نیست و نمی داند چه خواهد شد. هر کس در انتظار اتفاقات غیر مترقبه است. اما کل این معرکه کمدی و جدی، تنها شکل وارونه بحران همه جانبه جمهوری اسلامی است. بحرانی که مستقل از "انتخابات" این رژیم را با بود و نبود روبرو کرده است. اهمیت "انتخابات" خرداد 92 نیز به اعتبار همین بحران است. چرا که میتواند به نقطه تلاقی و محمل بروز بن بست ها اقتصادی، سیاسی، اجتماعی جمهوری اسلامی بر متن شدیدترین جنگ قدرت باندهای متعدد رژیم و تلاطمات سیاسی وسیع تبدیل شود. آنگاه این یک فرصت برای کارگران و مردم جهت دخالت فعال در اوضاع سیاسی، تعرض به رژیم و مهندسی انقلاب خود علیه کل جمهوری اسلامی خواهد بود.

جمهوری اسلامی از لحاظ اقتصادی فروپاشیده است. اسلام سیاسی در پی انقلاب 88 و انقلابات مصر و تونس ورشکسته شده و جمهوری اسلامی از لحاظ بین المللی منزوی تر شده و تحت محاصره و تحریم های شدید است. نزاع های درونی جمهوری اسلامی از هر زمان حادتر و آشتی ناپذیرتر شده است. ساختارهای جمهوری اسلامی پوک تر از هر زمان شده و جایگاه خامنه ای بشدت لطمه خورده است. زبان دیالوگ بین حضرات زندان و حصر و تهدید و رو کردن دزدی ها و کثافتکاری های یکدیگر است. بار همه این بحرانها و بن بست های لاعلاج جمهوری اسلامی بر دوش کارگران و مردم است که برای نفس بقاء خود باید رژیم اسلامی را از سر راه بردارند. "انتخابات 92" در چنین شرایطی برپا میشود که بطور قطع قابل ادامه نیست. شرایط چنان طاقت فرسا و خشم و انزجار از جمهوری اسلامی چنان بالاست که جامعه میتواند حتی قبل از "انتخابات" منفجر شود. ایضا هر کشاکش و شکافی در بالا میتواند همچون جرقه ای در انبار باروت عمل کند. اما حتی اگر رژیم قادر باشد "انتخابات" را "مهندسی" کند و آنرا از سر بگذراند قادر به حل بحرانی که سراپای وجودش را فراگرفته است نخواهد بود.

سیر تحولات هرچه باشد در این تردیدی نیست که جامعه آبستن تحولات زیر و رو کننده ای است. باید به استقبال این شرایط رفت. دارو دسته های حکومت مشغول مهندسی انتخابات هستند اما انتخاب مردم سرنگونی رژیم است، امر توده مردم "مهندسی" انقلاب و شکل دادن به یک حرکت متحد و متشکل برای بزیر کشیدن حکومت است. فعالین و نهادهای جنبش کارگری و سایر جنبشهای اعتراضی باید هر چه متحد تر و متشکل تر و با خواستهای روشن و رادیکال در عرصه های مختلف به میدان بیایند. جمهوری اسلامی با تحمیل فقر و گرانی و بی تامینی اقتصادی بر بخش وسیعی از جامعه، با افزایش اعدامها و پیگرد و بازداشت فعالین جنبش کارگری و جنبشهای اعتراضی، با دریغ داشتن یک زندگی شاد و مدرن و انسانی از جوانان، و با تحمیل بیشترین تضییقات و بیحقوقی ها به زنان، اکثریت قریب به اتفاق مردم را علیه خود بسیج کرده و زمینه های یک انفجار اجتماعی علیه خود را بوجود اورده است. باید در همه این عرصه ها بمیدان امد و مبارزات و اعتراضات پیگیری را علیه جمهوری اسلامی سازمان داد و به پیش برد.

حزب ما با تمام نیرو و امکانات خود برای پیشبرد امر انقلاب و سرنگونی نظام جمهوری اسلامی تلاش میکند و کلیه نیروهای انقلابی و فعالین جنبش کارگری و جنبشهای اعتراضی را به مبارزه ای متشکل و متحد برای بزیر کشیدن حکومت اسلامی و برپائی جامعه آزاد و برابر و مرفه فرا میخواند.

حزب کمونیست کارگری ایران
15 فروردین 1392، 4 آوریل 2013