ﭼﻪ ﺧﻮﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﺖ ﭼﮑﯿﺪ
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺷﺪ ﻣﻬﺮ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ
ﮐﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﻬﺎﻥ
ﺍﯼ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺮﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﮐﻤﯿﻦ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺣﺲ ﻭ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺧﻮﻥ ﻣﺎﺳﺖ
ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻦ
ﺭﺍﻫﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﻦ
ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻮ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ
ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﮐﻦ ﺭﯾﺸﻪ ﻓﺮ ﺑﺮﺍﻥ
ﺁﺯﺍﺩﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺯ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖ
ﮐﯽ ﺩﺭ ﺗﻮ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ
ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﺒﯿﻦ
ﺧﺎﮐﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﮎ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ
ﺗﺎ ﻋﯿﺶ ﻭ ﻧﻮﺵ ﻭ ﺳﻮﺭ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﺳﺮﺍﯼ ﺗﻮﺳﺖ
ﻓﻘﺮ ﻭ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺟﻨﮓ ﻭ ﻏﺎﺭﺕ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺳﺖ
ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻦ
ﺭﺍﻫﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﻦ
ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻮ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ
ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﮐﻦ ﺭﯾﺸﻪ ﻓﺮ ﺑﺮﺍﻥ
ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻥ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﮐﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﻮﻥ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻫﺴﺖ
ﺑﺮ ﮔﻮ ﺑﺎ ﻇﻠﻢ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﮐﻨﻢ
ﺗﺎ ﮔﺮﺩﺵ ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺖ
ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﺷﻌﺎﺭ ﻣﺎﺳﺖ
ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻦ
ﺭﺍﻫﯽ ﻧﻮﯾﻦ ﺭﺍ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﻦ
ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻮ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﻣﺒﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ
ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﮐﻦ ﺭﯾﺸﻪ ﻓﺮ ﺑﺮﺍﻥ