اتحادیه آزاد کارگران در رابطه با شرکت نمایندگان دست ساز دولتی در صد و دومین کنفرانس سالیانه سازمان بین المللی کار که از 5 تا 15 ژوئن در شهر ژنو سوئیس برگزار می‌شود، نامه‌ای اعتراضی خطاب به «کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری» نوشت.
در این نامه از جمله آمده است که اندک تشکلها و نهادهای مستقل کارگری در ایران همیشه تحت شدید ترین فشارها قرار داشته اند و در طول سالهای گذشته بسیاری از اعضا این تشکل ها یا از کار خود اخراج شده اند و یا به زندان افکنده شده و به بهانه های مختلف تحت پیگرد قضائی قرار گرفته اند.
در بخش دیگری از نامه آمده است که این روند و اعلام غیر قانونی بودن تشکل ما و معدود تشکل های مستقل دیگر از سوی نیروهای امنیتی در شرایطی طی یک سال گذشته شدت پیدا کرده است که ما هر روزه شاهد اعلام ایجاد انواع اتحادیه ها و انجمنهای صنفی در ایران بوده ایم.
آنها از کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری خواسته اند تا در نشست سالیانه این سازمان با افشای این سیاست و اعتراض به تشدید اعمال فشار بر فعالین و اندک نهادهای مستقل کارگری موجود، اجازه ندهند کسانی که از سوی وزارت کار دولت جمهوری اسلامی به عنوان نماینده کارگران ایران به نشست سالیانه سازمان جهانی کار (آیلو) می آیند اعتبار نامه حضور در این نشست را دریافت کنند.
متن کامل نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران را در پایین میتوانید بخوانید:
نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به کنفدراسیون جهانی اتحادیه های آزاد کارگری پیرامون وضعیت تشکلهای کارگری در ایران و اعتراض به حضور نماینده های دست ساز دولتی در نشست سالیانه ILO
از: اتحادیه آزاد کارگران ایران
به: کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری ITUC
با درودهای گرم و فراوان
دوستان و همکاران در کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری
همانگونه که خود نیز بخوبی میدانید اندک تشکلها و نهادهای مستقل کارگری در ایران همیشه تحت شدید ترین فشارها قرار داشته اند و در طول سالهای گذشته بسیاری از اعضا این تشکلها یا از کار خود اخراج شده اند و یا به زندان افکنده شده و به بهانه های مختلف تحت پیگرد قضائی قرار گرفته اند. با اینحال و علیرغم اعتراضات گسترده ای که از سوی سازمانهای کارگری در سطح جهان نسبت به نقض حقوق پایه ای کارگران در ایران صورت گرفته است، در طول یکسال گذشته اعمال این فشارها بر تشکلهای موجود و فعالین آنها دامنه بسیار بیشتری پیدا کرده است و علاوه بر اخراج و بازداشت و زندان، بسیاری از اعضای این تشکلها، بویژه اعضای اتحادیه آزاد کارگران ایران و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری از سوی نهادهای امنیتی و قضائی جهت استعفا از تشکلهای خود بشدت تحت فشار قرار گرفته اند. بطوریکه قضات برخی دادگاهها و مامورین امنیتی پس از احضار و یا بازداشت اعضای اتحادیه ما که به بهانه های کاملا واهی صورت گرفته است استعفا از اتحادیه آزاد کارگران ایران را به عنوان شرطی جهت صدور حکم برائت در مقابل آنان گذاشته اند و عدم استعفا از اتحادیه را موجب صدور حکمهای سنگین عنوان نموده اند. اعمال این فشارها بر اعضا موثر اتحادیه ما از زمانی شدت بیشتری پیدا کرد که از اول ماه مه سال گذشته و به مناسبت اینروز، کارگران متشکل در اتحادیه ما با جمع آوری طوماری اعتراضی با امضا نزدیک به چهل هزار نفر از کارگران کارخانه های مختلف در سراسر کشور، خواهان افزایش حداقل مزد بر اساس ماده 41 قانون کار و کنار گذاشتن لایحه ضد کارگری اصلاح این قانون و تحقق دیگر مطالبات پایه ای خود شدند.
این روند و اعلام غیر قانونی بودن تشکل ما و معدود تشکلهای مستقل دیگر از سوی نیروهای امنیتی در شرایطی طی یکسال گذشته شدت پیدا کرده است که ما هر روزه شاهد اعلام ایجاد انواع اتحادیه ها و انجمنهای صنفی در ایران بوده ایم و بنا بر ادعای وزیر کار تعداد این نوع تشکلها به دو برابر افزایش پیدا کرده است. در این زمینه لازم است بگوئیم در ایران هیچ قانونی برای ثبت تشکلهای کارگری با نام اتحادیه و سندیکا وجود ندارد و به همین دلیل هیچیک از این اتحادیه ها ثبت نشده اند اما از آنجا که همه آنها زیر مجموعه خانه کارگر هستند دولت و نیروهای امنیتی نه تنها کاری به آنها ندارند بلکه ایجاد این نوع اتحادیه ها سیاست خود وزارت کار است تا با گسترش تعمدی این نوع اتحادیه ها و انجمنهای صنفی، بتدریج آنها را جایگزین شوراهای اسلامی کنند و از این رهگذر قادر شوند خود را از فشارهای سازمان جهانی کار بدلیل ماهیت ایدئولوژیک شوراهای اسلامی خلاصی بخشند.
این وضعیت در عین حال که نشان میدهد فشارهای سازمانهای بین المللی کارگری و ILO برای بر چیده شدن نهادهای ایدئولوژیک از محیط های کار مفید بوده است اما از طرف دیگر اتخاذ چنین سیاستی از سوی دولت و وزارت کار نشانگر این است که هیچ تغییر مثبتی در رویکرد دولت ایران که منجر به برسمیت شناخته شدن تشکلهای مستقل کارگری در ایران بشود رخ نداده است و دولت همچنان در تلاش است تا با دور زدن خواست ILO و سازمانهای بین المللی کارگری برای برخورداری کارگران ایران از حق برپائی تشکل مستقل از دولت، همچنان نهادهای دست ساز خود را در محیطهای کار دست نخورده باقی بگذارد.
لذا ما از شما دوستان در کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری و همه کنفدراسیونهای عضو آن انتظار داریم تا در نشست سالیانه این سازمان با افشای این سیاست و اعتراض به تشدید اعمال فشار بر فعالین و اندک نهادهای مستقل کارگری موجود، اجازه ندهید تا کسانی که از سوی وزارت کار دولت جمهوری اسلامی به عنوان نماینده کارگران ایران به نشست سالیانه ILO میایند اعتبار نامه حضور در این نشست را دریافت کنند.
بی تردید نیازی به تاکید نیست که عوامل کانون عالی شوراهای اسلامی علاوه بر سازماندهی و شرکت مستقیم در سرکوب سندیکای کارگران شرکت واحد تهران، در طول سال گذشته نیز در اقدامی هماهنگ با نیروهای امنیتی، امضاهای بخش زیادی از کارگران را حول طومار اعتراضی کارگران مصادره کرده و از رسیدن آن بدست هماهنگ کنندگان این طومار جلوگیری نمودند و علاوه بر آن بطور آشکار و در مصاحبه هایی تلاش کردند تا با وارد کردن اتهامات واهی به هماهنگ کنندگان این طومار مبنی بر وابستگی آنان به جریانهای خاص، زمینه ارعاب کارگران امضا کننده طومار و سرکوب هماهنگ کنندگان آنرا فراهم سازند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران – اردیبهشت ماه 1392
متن انگلیسی نامه اتحادیه آزاد کارگران ایران به کنفدراسیون جهانی اتحادیه های آزاد کارگری ITUC
From: Free Trade Union of Iranian Workers
To: International Trade Union Confederation
With warm greetings,
Friends and colleagues at International Trade Union Confederation,
As you well know, the sporadic independent workers bodies and organizations in Iran have always been under most difficult pressures and in the past years, many members of those organizations were expelled, thrown into jails and had to face prosecution under many guises. Despite that and even with the widespread protests staged by the labour organizations around the globe regarding the gross violations of basic rights of workers in Iran, application of widespread violations against the existing organizations and their activists have increased. In addition to expulsion, detentions and arrests, many members of such organizations particularly members of Free Trade Union of Iranian Workers and coordinating the committee to help creating workers organizations have been under tremendous pressure by the security and intelligence forces to resign from their organizations. This is up to the point where after the activists were summoned on imaginary charges, some judges and security operatives have demanded our union members’ resignation from the Free Trade Union of Iranian Workers as a precondition for them to receive not guilty verdicts, otherwise to receive heavy sentences. Applying such pressures against effective members of our union increased specially during last year’s May Day commemorations and since then, worker members of our union have prepared a protest letter campaign signed by over forty thousand factory workers throughout the country demanding increase of minimum wage in accordance with Article 41 of the Labor Act and setting aside the anti-workers bill to amend that article, and implementation of other basic rights.
This trend, and the security and intelligence forces declaration of our organization and few other independent organizations as being illegal, is increased in the past year. We witnessed daily establishment of different types of labor and trade unions in Iran and according to minister of labour’s claim, the number of such organizations have increased by 2 times. In that regard, it must be said that there is no law in Iran governing registration of labor organizations as labour or trade unions, however, since all were under Labor House, government and security forces not only do not bother them, the labour ministry’s policy is to create of such unions in attempts to substitute Islamic Councils to enable them to relieve themselves of the pressures applied by international labour organizations because of the ideological natures of the Islamic councils.
On the other hand, this situation shows that pressures applied by international labour organizations and ILO to eradicate regime’s ideological bodies in working environments have been useful, but the government and ministry of labour’s adaptation of the said policies are indicative of absence of positive change in the activities of the Iranian government to lead to recognition of independent workers organizations in Iran, and the government still attempts by going around demands of ILO and other international labor organization regarding Iranian workers’ rights in creating independent of the-government organizations, to leave their handpicked organizations intact in working environments.
Therefore, we ask of you, our friends in the International Trade Union Confederation and all member confederations, to expose this policy in your organization’s annual meetings and strongly protest against the increased pressures on activists and a few existing independent workers bodies, and not to allow the people from the ministry of labour of the Islamic Republic to receive credentials as representatives of the Iranian workers.
Doubtlessly, it would be unnecessary to emphasize that the operatives of the Supreme Center for Islamic Councils in addition to organizing and having direct involvement in suppression of Syndicate of Workers of Tehran and Suburbs Bus Company, in the past year, acted in coordination with security and intelligence forces they confiscated many signatures containing workers’ protest signatures and prevented them to reach the organizers, and, in an obvious manner leveled imaginary accusations against the signature campaign coordinators claiming them being affiliated to special forces, in their attempts in creating environment of fear for the workers and coordinators of the signature campaign.
Free Trade Union of Iranian Workers
May 2013
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر