یکی از شعارهای مشهور مردم در تظاهرات های سال ٨٨ این بود: "ندای ما نمرده، این دولته که مرده". با دعوای احمدی نژاد و لاریجانی ها در صحن علنی مجلس، تلاش های خامنه ای برای زنده جلوه دادن این مرده و کشاندن آن به پایان دوره رسمی اش نقش بر آب شد. اما این تنها نشانه ای دیگر است از اینکه کل نظام اسلامی حاکم یک جسد متحرک است و آینده ای ندارد. احمدی نژاد هم اینرا میداند و میکوشد با تلفیق امام زمان و کوروش هخامنشی آلترناتیوی برای آینده جمهوری اسلامی بشود. او سودای خاص خود را دارد و علنا علیه خامنه ای خروج کرده است. خامنه ای به نوبه خود با تمام توان برای بقاء نظام اسلامی خواهد جنگید و دعواهای آنها هردم حادتر خواهد شد. باقی تکه پاره های جمهوری اسلامی نیز در کمین اند که چه وقت سر رقیب بپرند و او را پاره کنند. بدین ترتیب جمهوری اسلامی وارد مقطع حاد بحران احمدی نژاد شده است. مردم نظاره گر منفعل این "جنگ بازنده" ها نیستند. آنها که زیر فشار بی سابقه ترین فقر و فلاکت قرار دارند به نوبه خود در کمین اند که به کل این بساط جنایت و فلاکت و اسلام و خفقان پایان دهند. اوضاع ایران به سمت یک رودرروئی گسترده و جدی مردم با حکومت اسلامی به پیش میرود. کارگران و مردم باید در سطوح مختلف متحد و آماده شوند تا با انقلاب خود جمهوری اسلامی را سرنگون کنند و با حاکمیت مستقیم خود، نان و آزادی و حرمت انسانی را متحقق کنند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر